Ακόμη μία θλιβερή πρωτιά για την χώρα μας

Οι αριθμοί που δημοσίευσε ο Ε.Τ. μιλούν από μόνοι τους:

1η στην Ευρώπη και 3η στον κόσμο είναι η Ελλάδα σε εκτρώσεις.

250.000 εκτρώσεις γίνονται στη χώρα μας ετησίως, αριθμός υπερδιπλάσιος των γεννήσεων. Οι ειδικοί υποπτεύονται ωστόσο ότι τα περιστατικά ξεπερνούν τα 500.000.

40.000 εκτρώσεις το χρόνο στην Ελλάδα αποφασίζονται από κορίτσια κάτω των 18 ετών, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας.

1 στα 4 κορίτσια ηλικίας 14 έως 17 ετών έχει κάνει έκτρωση, σύμφωνα με έρευνα του Αρεταίειου Νοσοκομείου.

1 στις 2 έφηβες που κάνουν έκτρωση δεν έχει ενημερώσει ούτε τη μητέρα της.
10% των γυναικών που υφίστανται τέτοιου είδους επεμβάσεις είναι εφηβικής ηλικίας.

1 στις 1.000 γυναίκες παρουσιάζει αιμορραγία κατά την επέμβαση ή τις πρώτες 24 ώρες μετά από αυτήν.

44% των γυναικών που έχουν κάνει έκτρωση εμφανίζει νευρικές διαταραχές και 25% επισκέπτεται ψυχίατρο.

190.000 εκτρώσεις γίνονται ετησίως στη Μ. Βρετανία, που έχει 5πλάσιο πληθυσμό από την Ελλάδα.

6 μήνες διαρκεί η μετατραυματική περίοδος. Σε ποσοστό 1% η έκτρωση θεωρείται πολύ τραυματική εμπειρία, που επηρεάζει τη γυναίκα για μεγάλο χρονικό διάστημα.



Θα ήθελα να διευκρινήσω ότι αναφέρομαι σε αυτά τα ακραία αρνητικά στοιχεία

1. χωρίς καμία απολύτως απόχρωση της γνωστής ηθικολογίας με την οποία περιβάλλουν το θέμα εκκλησιαστικοί, παρα-εκκλησιαστικοί και ανάλογοι φορείς. Αν όλοι αυτοί που ηθικολογούν ατέρμονα, κόπτονταν πραγματικά για το θέμα, θα είχαν προ πολλού ασκήσει την επιρροή τους για την εισαγωγή της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης ως μάθημα στις πρώτες κιόλας τάξεις της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αφενός γιατί η εκπαίδευση θα έχει σαν αποτέλεσμα την ωριμότητα και όχι την ασυδοσία - όπως ενδεχομένως πιστεύουν - στη σεξουαλική συμπεριφορά, αφετέρου γιατί η εκπαίδευση στις μέρες μας είναι πολύ πιο αποτελεσματική και αναγκαία σε σχέση με τη μεθόδευση κατασκευής φοβιών και ενοχών.

2. χωρίς, σύμφωνα με το προσωπικό μου σύστημα αξιών, η έκτρωση να ισοδυναμεί με "δολοφονία".

3. χωρίς κανένα "απωθημένο" εξ αιτίας του γεγονότος ότι προσωπικά για να κάνω παιδί χρειάζεται να καταφύγω στην εξωσωματική γονιμοποίηση, του είδους "κοίτα τι αδικία, να γίνονται τόσες εκτρώσεις όταν εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί". Αδικία δεν είναι για εμάς - δεν είμαστε τα θύματα κανενός συλλογικού κάρμα -, αδικία είναι για τις γυναίκες που αναγκάζονται να υποστούν την έκτρωση και τις συνέπειές της επειδή η έλλειψη σωστής πληροφόρησης τους στέρησε όλες τις δυνατές επιλογές.

4. χωρίς να θεωρώ ότι οι εκτρώσεις, επειδή είναι υπερδιπλάσιες των γεννήσεων, είναι και ο κύριος λόγος υπογεννητικότητας στη χώρα. Η μείωση των εκτρώσεων δεν θα απάλασσε την πολιτεία από το χρέος της να επιληφθεί της υπογεννητικότητας. Μπορεί τα δύο αυτά θέματα σε κάποιες όψεις τους να έχουν σχέση αιτίας-αποτελέσματος, ωστόσο είναι και τα δύο ζητήματα των οποίων η επίλυση απαιτεί πολλή και σοβαρή δουλειά σε βάθος χρόνου. Απ' ό,τι όμως δείχνουν οι αριθμοί απλά κοιμόμαστε, ως συνήθως. Όπως (δεν) στρώσαμε.

Η αδιαφορία μας, σαν κοινωνία, για την ουσιαστιική ενημέρωση των νέων παιδιών επάνω στην αντισύλληψη είναι εγκληματική. Όταν η έκτρωση ανάγεται στην πιο διαδεδομένη μέθοδο αντισύλληψης, κυρίως στις νεότερες ηλικίες, τότε κάτι δεν πάει καθόλου μα καθόλου καλά... Από τη μια αποκαλύπτεται η υποκρισία μας σε όλο της το μεγαλείο και από την άλλη αναρωτιέται βάσιμα κανείς αν και αυτό το είδος παράνομου εμπορίου χαίρει ανάλογα ισχυρής προστασίας κυκλωμάτων, όπως τα τόσα άλλα σε αυτή τη χώρα. (Αν πράγματι αληθεύει ο αριθμός των 500 χιλιάδων εκτρώσεων, με έναν πρόχειρο υπολογισμό μιλάμε για μία βιομηχανία με ετήσιο τζίρο 300 τουλάχιστον εκατομμυρίων ευρώ).

Τα πράγματα γίνονται πολύ πιο τραγικά όμως σε προσωπικό επίπεδο. Εκτός όλων των άλλων για τα οποία παρέλειψε η οικογένεια, το σχολείο, η ιατρική κοινότητατα, τα ΜΜΕ, το περιβάλλον γενικότερα και όλος μας ο (α)πολιτισμός να την ενημερώσει, μία έφηβη γυναίκα που αναγκάζεται να προβεί σε έκτρωση δεν γνωρίζει ή δεν μπορεί να αξιολογήσει βάσει των δεδομένων που της παρέχονται, τις σοβαρές επιπτώσεις αυτής της "λύσης" μακροχρόνια. Πρώτα απ' όλα στην υγεία της και κατόπιν στην γονιμότητά της. Ίσως μάθει αργότερα, με πολύ σκληρό τρόπο, όταν θα θελήσει να κάνει παιδιά και θα της είναι από δύσκολο έως ανέφικτο. Ποιος και γιατί όμως να ενδιαφερθεί να την ενημερώσει πριν να είναι αργά;

Ποιος υπολογίζει την αντισύλληψη λοιπόν αφού "σήμερα όλα γίναν τόσο εύκολα" και "η επιστήμη κάνει θαύματα"; Είναι ένα από τα επακόλουθα κι αυτό: η βιομηχανία της εξωσωματικής καρπώνεται επίσης τα "οφέλη" που τροφοδοτεί αυτή η άγνοια. Λες και με την εξωσωματική είναι πανεύκολο να εξαφανιστούν μονομιάς όλα τα προβλήματα της υπογονιμότητας. (Άλλη άγνοια η οποία συμφέρει να καλλιεργείται - αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).

Επιπλέον αξίζει νομίζω να αναφερθεί και ένα ακόμη πολύ σημαντικό γεγονός που προκύπτει από το σκοταδισμό που επικρατεί γύρω από την αντισύλληψη. Άγνοια για την αντισύλληψη δεν σημαίνει μόνο εκτρώσεις. Σημαίνει και αθρώα διασπορά σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων. Και δεν εννοούμε μόνο το AIDS στο οποίο έχει μονομερώς δοθεί έμφαση. Η σιωπή γύρω από απείρως πιο διαδεδομένα νοσήματα συμμαχεί με τη σιωπή που δρουν κι αυτά: εννοούμε εκείνα τα ύπουλα νοσήματα που η διάγνωσή τους συνήθως γίνεται μόνο όταν πια φτάσουμε να ψάξουμε το γιατί δεν έρχεται το παιδί. Στο μεταξύ έχουν προκαλέσει μη αναστρέψιμη στειρότητα. Αλλά είπαμε, γιατί να σκάμε αφού υπάρχει η εξωσωματική; Η πανάκεια που για όλα τα προβλήματα έχει τις λύσεις...

Κατά τ' άλλα θυμόμαστε το προφυλακτικό, την απλούστερη μέθοδο αντισύλληψης, κάθε 1η του Δεκέμβρη. Και μετά βυθιζόμαστε στη λήθη και στις πρόχειρες και καταστρεπτικές μας συνήθειες. Μέχρι να έρθει η επόμενη 1η του Δεκέμβρη που θα βγουν στα τηλεοπτικά κανάλια να μιλήσουν οι περισπούδαστοι μαϊντανοί για τη χρήση του προφυλακτικού - σαν να πρόκειται για επέτειο που γιορτάζεται με παρελάσεις και τυμπανοκρουσίες.

Αλήθεια έχει περάσει από κανενός αρμόδιου "φωστήρα" το μυαλό να διεξάγει και να δημοσιεύσει ποτέ μία έρευνα όπου θα συνυπολογίζονται όλα αυτά τα τεράστια κόστη στην οικονομία και την κοινωνία που προκύπτουν από την άγνοια για την αντισύλληψη; Όλα αυτά τα τεράστια κόστη που θα μπορούσαν να αποφεύγονται, για παράδειγμα, με το αστείο κόστος των προφυλακτικών;

Ακόμη και με το σοβαρότερο κόστος της θέσπισης της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης ως επίσημης διδακτέας ύλης στα σχολειά, ακόμη και με το σοβαρότερο κόστος μεθοδικών εκστρατειών ενημέρωσης για την αναγκαιότητα του τακτικού ιατρικού ελέγχου από τα πρώτα χρόνια της εφηβείας, ακόμη και με το κόστος όλων των αυτών των μελετημένων ενεργειών που θα προήγαγαν υγιείς και υπεύθυνους ενήλικες, ελεύθερους να χαίρονται το σεξ χωρίς όλους αυτούς τους κινδύνους να απειλούν την υγεία και το μέλλον τους, ακόμη και τότε πάλι κερδισμένοι θα είμασταν σαν κοινωνία. Αλλά ποιος και γιατί να ενδιαφερθεί για το κοινωνικό όφελος σε μία κοινωνία που κινητοποιείται και λειτουργεί μόνο μέσα από προσωπικά οφέλη;



Υ.Γ. Φαίνεται οξύμωρο εκ πρώτης όψεως αυτό το ιστολόγιο να είναι υπέρμαχος της αντισύλληψης και της πληροφόρησης γύρω από αυτήν... Αναφέρεται όμως ήδη ότι οι επιπτώσεις αυτής της άγνοιας είναι πολύ πιθανόν να λειτουργήσουν και σαν παράγοντες υπογονιμότητας. Αντίθετα, η υπεύθυνη σεξουαλική συμπεριφορά προφυλάσσει την ικανότητα γονιμότητας, άρα και από τoν μονόδρομο των μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, σε ορισμένες περιπτώσεις βέβαια.